Bugün Hitit ve Almanya Rallileri için yazdığım yazıyı toparlayıp, yayına verecektim. Ama sabah gelen haber ile, hepimiz gibi ben de üzüntüye boğuldum. Çöl kaplanımızı, büyük sporcumuzu, en iyi pilotlarımızdan birini, güzel insanı, Kemal Ağabeyimizi kaybettik…
Onun için ayrı bir sayfa açmak lazım, ama ne söylesek, ne anlatsak nafile. Çünkü kelimelerle anlatılamayacak bir insanın ardından, ne söyleyebilirsiniz ki?..
Kemal Ağabeyi anlatabilmek için birşey söylemek çok zor, ama yaşadığımız bu uğursuz yıl için o kadar zor değil. Defol git başımızdan artık 2012! Ölenlerin arkasından yazı yazmak, “Hay Allah” demek, üzülmek istemiyoruz artık. Neredeyse her hafta içimizden birilerini aldın uğursuz 2012. Yurtdışında pek çok yarışmacının, seyircinin canını aldın. Yetmedi, en sonunda bize de bulaştın. Mahmut Eraslan’ı aldın bizden. Haldun Ağabey’i, Yüksel Ağabey’i yokladın, gücün yetmedi tabii, acı patlıcanı kırağı çalmaz… Ama artık çok oldun, Kemal Merkit’i almaya hakkın yoktu! Onun için, defol git artık 2012. İstemiyoruz seni. Ve hep istenmeyen, kötü, kara bir yıl olarak anılacaksın.
Kemal Ağabey ne kadar renkli bir insandı. Sadece kişiliği değil, görüntüsü de rengarenk idi onun. Mavi gözleri, sarı sakalları, elinden hiç düşürmediği kırmızı-beyaz Türk bayrağı ve en yakın dostu turuncu-siyah KTM’si ile, her fotoğraf karesinde neredeyse her rengi görürdünüz onda. Sportif başarılarını unutmak mümkün değil. Onun yaptıklarının yarısını bazı başka arkadaşlar yapsalar, kendilerini halka kahraman ilan ederler, medya yıldızı olurlardı. Ama Kemal ağabey tevazuyu seçti. Hepimizin yaptığı “yarışçılık” denen işin, aslında alt tarafı bir makine kullanmaktan ibaret olduğunu, hepimizin alt tarafı birer şöför veya muavin olduğu gerçeğini hiç aklından çıkarmadan yaşadı. Hep başarılı oldu, rahatından, hatta hayatından vazgeçti bu spor için. Ama tevazudan vazgeçmedi. Motordan indi, bisiklete bindi, bisikletten indi, yüzdü, koştu. Karakteriyle, insanlığıyla, spora bakış açısıyla, yarışmacı kimliği ile, Renç Koçibey mertebesinde bir değeri vardır… Yarışta öldü, ona yakışan yerde, en sevdiği işi yaparken. Üzülüyoruz ama belki de en güzel ölüm şekli idi onun için. Dakar tayfası, onun eksikliğini çok hissedecek, onu çok arayacaklardır eminim. Etaplarda yardım ettiği onlarca pilot, 2013 Dakar’da bir an olsun onu düşüneceklerdir. Bu vesile ile, Kemal Ağabey’e arkadan çarpan ve kazada hayatını kaybeden Hollandalı Wouter Vaar Kamp’a da tanrıdan rahmet diliyorum.
Son bir ayda yaşanan yarş kazalarından haberiniz vardır. Sırbistan, Almanya ve Çek Cumhuriyeti’nde yapılan rallilerde meydana gelen kazalarda 6 kişi öldü, en az bir o kadarı da yaralandı. Önceki aylarda ama yarışırken, ama eceli ile, ama ağaçtan düşerek ölen motorsporları isimleri de malum. Elbette bu sporu yaparken veya yapmazken ölen son isimler bunlar olmayacak. Ama son zamanlarda çok üst üste geldi. Onun için tekrar söylüyorum: Defol git artık 2012. Adın batsın, kendi başını ye 2012…
Görüşmek üzere Kemal Ağabey, şimdilik hoşçakal…
